Zoals je weet, hou ik van lijstjes.

En dan bedoel ik geen boodschappen lijstjes (wel heel handig trouwens) maar vooral ‘things to do’ lijstjes. Zo heb ik een lijstje voor mijn lief met klusjes voor om-en-rond het huis. Een lijstje voor de kinderen met de weekplanning en voor mezelf een dagelijks lijstje, waar steevast ‘schrijven’ bovenaan staat. Je zult je er niet over verbazen dat ‘schrijven’  gedurende de dag verdwijnt naar een laatste plek onder het kopje: ‘als je nog tijd over hebt…’

Vanaf begin deze maand heb ik een nieuw lijstje. Mijn ‘Joehoe’ lijstje. Ik zie je wenkbrauwen om hoog schieten. Dat snap ik.Op het Joehoe lijstje staan geen dingen die nog moeten, alleen data. Mijn schrijfdagen tot aan de zomervakantie. Ze passen op een post-it.Het is mijn planning voor de komende weken. Ik vind het namelijk de hoogste tijd dat ik ‘Joehoe’ ga opsturen naar een uitgever, zodat ik in de Topklas (september 2013) aan een nieuw verhaal kan beginnen. Die hoofdpersoon van dat nieuwe verhaal, ze heet Svenja, dringt zich aan me op, achtervolgt me. Ik jaag haar nu telkens weg, omdat Laura haar verhaal nog niet helemaal heeft verteld.

Deze komende maand, ga ik Laura’s verhaal afronden. Daarna helemaal teruglezen, de feedback verwerken, het hele verhaal herschrijven, perfectioneren, polijsten en.. precies: daarna opsturen naar een uitgever. Het liefst voordat de zomervakantie begint. In mijn hoofd zit het romantische idee dat ik mijn manuscript onderweg naar het vliegveld in de brievenbus laat glijden, dat er muziek opstijgt zodra mijn verhaal de bodem van de brievenbus raakt, dat alle koeien die ik onderweg zie naar me lachen…

Laura verdient het, dat haar verhaal gelezen wordt.  Dat kinderen overal in Nederland kunnen lezen over haar dromen, wensen en met haar mee gaan op avontuur. Daarom dus het lijstje. Ik weet zelf best dat het nogal ambitieus is. Een verhaal binnen zo’n korte tijd, zo perfect te krijgen, dat de uitgever me belt en roept dat hij het nog voor de Kinderboekenweek wil uitbrengen.Het is vooral lang wachten, misschien dat ik pas tegen de kerst een afwijzing of een belletje krijg. Het is vooral ook geluk hebben. Soms vraag ik me af: wie zit er nou in hemelsnaam te wachten op een verhaal over een meisje dat een koe als huisdier wil?

Angelique

PS : ik zou het leuk vinden als je reageert op de blogs, dat mag op deze site, maar ook op mijn facebookpagina.